Rekolekcje katechetów w Rzymie, które miały miejsce w dniach 4-8 lutego 2025 roku, były czasem wyjątkowym, pełnym duchowego wzrostu, refleksji i wspólnej modlitwy. Pielgrzymka, zorganizowana przez Wydział Katechetyczny Diecezji Radomskiej, z okazji roku Jubileuszowego, w którym Kościół zaprosił nas do odnowienia naszej wiary, stała się nie tylko podróżą do Wiecznego Miasta, ale także wewnętrzną wędrówką ku Bożemu miłosierdziu. Towarzyszyło nam hasło „Nadzieja zawieść nie może”, a nauki rekolekcyjne wygłosił ks. dr Jarosław Zieliński.
Początek podróży z Radomia do Rzymu był pełen radości i oczekiwania. W sercach tliła się nadzieja, że te rekolekcje będą czasem wyjątkowym. Już w samolocie zrozumieliśmy, że nie będziemy w Rzymie tylko w celu turystycznym, ale w duchu pielgrzymki, by w ciszy i skupieniu spotkać się z Bogiem. Po przylocie do Rzymu emocje nasilały się. Każdy dzień był pełen modlitw, odwiedzin w miejscach świętych, a także głębokich, osobistych chwil refleksji, które pozwalały nam zatrzymać się na moment w zabieganym świecie. Podczas pielgrzymki mieliśmy okazję odwiedzić nie tylko najważniejsze historyczne i kulturalne zabytki Wiecznego Miasta, ale przede wszystkim te miejsca, które mają głęboki wymiar duchowy. Każde z odwiedzonych miejsc miało dla nas szczególne znaczenie i wszystkie pozostaną w naszej pamięci na zawsze.
Bez wątpienia najważniejszym punktem naszej pielgrzymki była wizyta w Bazylice św. Piotra. Przejście przez Drzwi Święte stało się dla nas symbolem nowego początku, pełnego łaski, pokoju i nadziei na przyszłość. Modlitwa w Kaplicy Polskiej poświęconej Matce Boskiej Częstochowskiej w Grotach Watykańskich czy nawiedzenie grobu św. Piotra były dla nas niezapomnianymi chwilami. Wspólna Eucharystia w wyjątkowym dla Polaków miejscu – przy grobie św. Jana Pawła II, który na zawsze wpisał się w historię Kościoła i świata – stało się dla nas przestrzenią modlitwy i dziękczynienia za dar jego życia i pontyfikatu. Msza była pełna wzruszeń, a obecność naszego Biskupa Marka Solarczyka w tym miejscu była dla nas przypomnieniem, że również my, jako katecheci, mamy do spełnienia szczególną misję przekazywania wiary przyszłym pokoleniom.
Podczas pielgrzymki uczestniczyliśmy także w audiencji papieskiej w Auli Pawła VI. To szczególne spotkanie z papieżem Franciszkiem było momentem modlitwy, poczucia wspólnoty i przypomnieniem o jedności Kościoła. Papieskie błogosławieństwo napełniło nasze serca radością. Było dla nas nie tylko gestem troski, ale także duchowym umocnieniem i darem, który będziemy nieść w naszych sercach przez długi czas, jako źródło nadziei na drodze naszej katechetycznej posługi.
Na trasie naszego pielgrzymowania nie zabrakło takich miejsc jak Bazylika św. Pawła za Murami, Bazylika św. Jana na Lateranie. Papieska Bazylika Santa Maria Maggiore od szesnastu stuleci dominuje nad Rzymem jako pierwsza świątynia poświęcona Matce Bożej. To tutaj wspólnie z naszym Biskupem Markiem uczestniczyliśmy w Eucharystii przy Relikwiach Świętego Żłóbka. W ciszy tej świątyni oddaliśmy nasze intencje, prosząc Maryję o wstawiennictwo za nami i naszymi rodzinami, parafiami i dziełami katechetycznymi.
Jednym z ważnych punktów naszej pielgrzymki była konferencja w Penitencjarii Apostolskiej, której tematyka dotyczyła miłosierdzia, pokuty i przebaczenia. Spotkanie w tym miejscu pozwoliło nam na głębsze zrozumienie sakramentu pokuty i jego roli w naszym życiu. Rozważania nad Bożym miłosierdziem oraz naszą odpowiedzialnością za pomoc w duchowym odrodzeniu innych prowadzone przez ks. Jarosława Zielińskiego, były bardzo inspirujące. To doświadczenie pozostanie w naszych sercach na długo.
W ciągu naszego pobytu w Rzymie nie zabrakło również chwil na zwiedzanie pięknych zabytków miasta. Zamek Anioła i niesamowity widok na miasto – przypomniały nam o Bożym prowadzeniu i opiece. Tu poczuliśmy się jak świadkowie historii, która przez wieki toczyła się w tym niezwykłym mieście. Piazza Navona z przepiękną Fontanną Czterech Rzek, Panteon – jeden z najlepiej zachowanych zabytków Rzymu, Fontanna di Trevi, do której wrzucaliśmy monety z nadzieją na powrotną pielgrzymkę do Rzymu oraz Schody Hiszpańskie, stanowiące jedno z najbardziej znanych miejsc w mieście, były dla nas okazją do refleksji nad pięknem Bożego stworzenia. Nie sposób pominąć majestatycznego Koloseum, które swoją monumentalnością wciąż zapiera dech w piersiach. Przechadzając się po jego okolicach, mogliśmy wyobrazić sobie dawne czasy, tak ważne dla chrześcijaństwa. Forum Romanum, serce starożytnego Rzymu, ukazało nam kolejne warstwy historii – ruiny dawnych świątyń, łuków triumfalnych i pałaców, które stanowiły centrum życia politycznego i społecznego Imperium Rzymskiego. Nasze kroki często prowadziły nas także do licznych kościołów dedykowanych świętym Kościoła. Rzym jest prawdziwym skarbem dla pielgrzymów – to tutaj spoczywają niezliczeni święci, których życie było świadectwem wiary i oddania Bogu. Każdy dzień obfitował w liczne spacery – zarówno w blasku słońca, jak i w klimatycznym świetle rzymskich latarni. Rzym to miasto, które nigdy nie zasypia, a my mogliśmy poczuć jego wyjątkowy rytm zarówno o świcie, jak i późnym wieczorem.
Pielgrzymka katechetów do Rzymu była dla nas nie tylko duchowym, ale także kulturalnym i historycznym doświadczeniem. Zwiedzanie niezwykłych miejsc, spotkanie z papieżem, modlitwy w najważniejszych kościołach, rozmowy o miłosierdziu i pokucie, a także chwile relaksu i kontemplacji wśród historycznych zabytków – wszystko to tworzyło niezapomnianą atmosferę, pełną wzruszeń i głębokich przeżyć. Był to czas, w którym każdy z nas miał szansę otworzyć swoje serce na Boże działanie, na przyjęcie łaski i na głębsze zrozumienie, czym jest prawdziwa nadzieja, która nigdy nie zawiedzie.
Pielgrzymka zakończyła się dla nas z poczuciem, że wracamy do swoich codziennych obowiązków – w tym i do pracy katechetycznej – z nową siłą, większą wiarą i odnowioną nadzieją na lepsze jutro. Każdy z nas, wracając do Polski, poczuł, że rekolekcje w Rzymie były dla niego szczególnym czasem, który na zawsze pozostanie w sercu.
Pragniemy jeszcze raz podziękować wszystkim organizatorom, księżom, którzy towarzyszyli nam duchowo, oraz wszystkim, którzy wzięli udział w tym niezwykłym wydarzeniu. Wasza obecność, modlitwa i serdeczność sprawiły, że pielgrzymka była niezapomnianym doświadczeniem.
Te dni w Rzymie były dla nas czymś więcej niż pielgrzymką. Były czasem niezwykłych rekolekcji, w którym uczyliśmy się patrzeć na życie oczami pełnymi nadziei. Ks. Jarosław Zieliński, nasz rekolekcjonista i przewodnik duchowy, z niezwykłą mądrością prowadził nas przez temat nadziei – tej, która nie zawodzi, tej, która podnosi serce, gdy ciężar codzienności staje się zbyt wielki. Każda konferencja, każda rozmowa i każda wspólna modlitwa przypominały nam, że nadzieja nie jest złudzeniem, ale pewnością serca, które ufa Bogu. Ks. Jarosław pomagał nam dostrzec ją w małych gestach – w uśmiechu drugiego człowieka, w słowie przebaczenia, w Eucharystii, która koi i umacnia. Pokazywał nam, że nadzieja jest cicha, ale nie słaba; delikatna, ale niezwykle silna. Podkreślał, że nadzieja nie jest ucieczką od rzeczywistości, ale siłą, która pozwala nam zmierzyć się z wyzwaniami życia i iść naprzód z podniesioną głową. Przypominał, że nie jesteśmy sami, że zawsze jest Ktoś, kto idzie obok – nawet jeśli czasem trudno Go dostrzec. Mówił o tym, jak nie stracić nadziei, nawet gdy droga wydaje się długa i pełna trudności. Ks. Jarosław pokazywał nam znaki nadziei w codziennym życiu. Przypomniał, że możemy ją odnaleźć także w historii Kościoła, który mimo burz zawsze trwa, bo zbudowany jest na Chrystusie. Uczył nas, że nadzieja to nic innego jak pewność, że Bóg zawsze ma dla nas dobry plan – nawet jeśli jeszcze go nie widzimy.
Dziękujemy, Księże Jarosławie, za każde słowo, za każdy gest, za serce otwarte na nas i nasze historie. Za to, że byłeś z nami i pomagałeś nam na nowo odkryć piękno Bożej miłości. Z nadzieją wracamy do naszych domów, do naszej pracy, do naszej codzienności.
Dziękujemy również ks. Mariuszowi Chamerskiemu, Dyrektorowi Wydziału Katechetycznego, za doskonałą organizację całej pielgrzymki. Dzięki jego zaangażowaniu każdy szczegół został dopięty na ostatni guzik – od transportu, przez zakwaterowanie, po przygotowanie duchowe.
Podczas naszej pielgrzymki do Rzymu doświadczyliśmy nie tylko piękna miejsc świętych i duchowej głębi rekolekcji, ale także niezwykłego daru wspólnej drogi z naszym Pasterzem – Księdzem Biskupem Markiem Solarczykiem. Jego obecność była dla nas prawdziwą ojcowską troską, ciepłem i duchowym wsparciem, które pozwalało nam jeszcze głębiej przeżywać ten święty czas. Od pierwszych chwil pielgrzymki Ksiądz Biskup towarzyszył nam uśmiechem, otwartym sercem i niezwykłą wrażliwością. Jego słowa, pełne mądrości i pokoju, nie tylko umacniały nas w wierze, ale także dodawały siły do codziennej posługi katechetycznej. Najgłębiej przeżywaliśmy momenty, gdy Ksiądz Biskup przewodniczył naszym Eucharystiom – zwłaszcza tej wyjątkowej, przy grobie św. Jana Pawła II. Jego modlitwa była jak cichy, ojcowski szept, który powierzał nas Bogu, zawierzając naszą misję i życie w ręce Bożej Opatrzności. Za tę obecność, za ojcowską troskę i każde słowo otuchy, z serca dziękujemy.
Wróciliśmy do Polski z nową siłą, odnowioną nadzieją i przekonaniem, że każda pielgrzymka, choć kończy się, jest początkiem nowej drogi duchowego wzrostu.